Dankbaarheid, een woord dat zich enkel vertaalt in daden. Dankbaar zijn betekent genoegen nemen met elke zegening en elke tegenslag op je pad, omdat er altijd anderen zijn die niet de kans hebben gekregen om dezelfde pad als jouw te bewandelen. Door ziekte, of een beperkte beschikbaardheid aan financiele middelen, bijvoorbeeld. Daarnaast zijn er mensen die dezelfde pad wel kunnen bewandelen, maar abrupt worden onderbroken op weg naar hun doel. Daarom is het daarnaast bellangrijk om elk moment die je hebt gekregen in het leven te waarderen. En kom, is dat nu zo moeilijk. Alles is een zegening: de zon die elke dag opkomt en ondergaat, frisse lucht, bomen, het kunnen zien/schrijven/lezen/lopen. Met dankbaarheid komt positiviteit, en zonder negatieve energie heeft de wereld een mooiere uitstraling. Natuurlijk is dit een ideaalbeeld, neem bijvoorbeeld  de dagelijkse toestroom aan negativiteit door de media. Maar dit is geen excuus, verandering begint namelijk bij jezelf. Door het hebben van controle over jouw gedachten kun je negatieve energie herkennen en omzetten naar positiviteit :) Dus waarom moeten altijd de mensen die het minst hebben ook het dankbaarst zijn?